Kutsal Kitap, gerçek aşkı başka bir kişiye koşulsuz ve fedakar bir bağlılık olarak tanımlar ve duygular üzerindeki eylemleri vurgular. 1 Korintliler 13: 4-7’de aşk, bir hasta, kibar, kıskanç veya övünen ve kolayca kızgın olmayan bir hasta olarak nitelendirilir. Bu pasaj, gerçek aşkın denemelere katlanmak ve başkalarının refahına öncelik vermeyi ima ettiğini vurgulamaktadır. Buna ek olarak, Efesliler 5:25, Mesih Kiliseyi severken eşlerini sevmeye çağırıyor ve gerçek bir sevginin kurban doğasını gösteriyor. İncil’e göre gerçek aşk, sadece duygusal bir bağlantı meselesi değil, aynı zamanda birbirlerini kullanma saygısı, destek ve taahhüdünden kaynaklanır.
İncil’e göre gerçek aşk, Tanrı’nın insanlık için sevgisini yansıtan derin ve kalıcı bir bağ anlamına gelir. Geçici duyguları aşar ve sadakat ve dürüstlüğe dayanır. 1 Yuhanna 4: 8’de “Tanrı aşktır”, gerçek aşkın ilahi ilkelerle hizalandığını ve nezaket, sabır ve affetme eylemleriyle ifade edildiğini ileri sürüyor. Bu aşk, manevi büyümeyi ve uyumu teşvik eden bir ortaklığı hedefleyen karşılıklı saygı ve anlayışı teşvik eder. Buna ek olarak, İncil gerçek sevginin, Tanrı’nın halkına gösterdiği antlaşma sevgisini yansıtan sevilen kişinin haysiyetini ve değerini koruma bir seçim ve bir taahhüt olduğunu öğretir.
Tanrı’nın gerçek aşkı arayışında yönü, onu onurlandıran ilişkilerin aramanın öneminin altını çiziyor. Atasözleri 3: 5-6’da, inananlar Rab’be tüm kalpleriyle güvenmeye ve onu tüm yollarıyla tanımaya teşvik edilir. Bu, gerçek aşkı bulmanın arzularınızı Tanrı’nın iradesine hizalamayı, dua etmek ve kutsal metinlerin bilgeliğini aramak anlamına gelir. Buna ek olarak, 2 Korintliler 6:14, inanmayanlara eşit olmayan bir şekilde bağlı olmasını tavsiye eder, bu da manevi uyumluluğun kalıcı aşk için çok önemli olduğunu gösterir. İnanç merkezli bir ilişkiye öncelik vererek, bireylerin önemli ve sevgi dolu bir ortaklık keşfetme olasılığı daha yüksektir.
İncil’de, romantik aşk, insan ilişkilerinin sevinci ve gelişimi için tasarlanan Tanrı’dan güzel ve kutsal bir armağan olarak kutlanır. Solomon Şarkısı, ortaklar arasındaki cazibe, samimiyet ve arzunun güzelliğini tanımlayan romantik sevginin şiirsel bir keşfidir. Bağlılık ve bağlılık bağlamında sevginin öneminin altını çiziyor. Kutsal Kitap ayrıca çiftleri, bu birliğin Tanrı’nın halkıyla antlaşmasının bir yansıması olduğunu kabul ederek, evlilik sınırları içinde sevgilerini ifade etmeye teşvik eder. Genel olarak, romantik aşk, inanç ve karşılıklı saygıya dayanarak büyük bir sevinç ve tatmin getirebilecek yaşamın temel bir yönü olarak temsil edilir.
Ruh eşiyle ilgili olarak, İncil, modern kültüre dahil edilen kavramdan açıkça bahsetmez. Ancak bu, ilişkilerde ilahi yönetim fikrini teyit eder. Birçoğu, Tanrı’nın her bir birey için, hayatı için hedefine uygun belirli bir partneri içerebilecek bir planı olduğuna inanıyor. Efesliler 1:11, Tanrı’nın ilişkiler de dahil olmak üzere her şeyi iradesine göre çalıştığını gösterir. Ruhlar kavramı İncil’de tanımlanmasa da, Tanrı’nın bireyleri yaşam ortaklarına götürebileceği fikri, insan ilişkilerindeki sevgi, bağlılık ve ilahi hedefin İncil prensipleriyle uyumludur. Sonunda, önemsiz bir ruh eşi fikrinden ziyade inançla kurulan sevgi dolu ve saygılı bir ortaklığın tanıtımına vurgu yapılır.