De vijf algemeen erkende strategieën voor conflictoplossing worden vermeden, aangepast, concurrerend, compromissen en samenwerken. Vermijden is om confrontatie te voorkomen en niet direct conflicten aan te vallen, wat in de loop van de tijd onopgeloste problemen kan veroorzaken. Welkom betekent het plaatsen van de behoeften en verlangens van anderen boven de uwe, vaak om harmonie te behouden, maar dit kan persoonlijke ontevredenheid veroorzaken. Competities houden een sterke nadruk op de overwinning, waarbij een partij haar doelstellingen wil bereiken ten koste van de ander. Het compromis houdt in dat de twee partijen concessies hebben gedaan om een overeenkomst te bereiken, waardoor een bevredigende oplossing mogelijk is die beide partijen niet volledig bevredigt. Samenwerking richt zich op werken samen om een wederzijds voordelige oplossing te vinden die voldoet aan de behoeften van alle betrokken partijen, het bevorderen van een gevoel van teamwerk en begrip.
Vijf effectieve manieren om conflicten op te lossen, zijn onder meer actief luisteren, open communicatie, zoeken naar gemeenschappelijke basis, het gebruik van “I” -verklaringen en de oprichting van duidelijke grenzen. Actief luisteren bestaat in het volledig focussen op wat de andere persoon zegt, hun gevoelens valideren en begrip tonen. Open communicatie stimuleert een eerlijke dialoog, waarbij de twee partijen zich veilig voelen om hun gedachten en gevoelens uit te drukken. De zoektocht naar gemeenschappelijke grond helpt om gemeenschappelijke belangen of doelstellingen te identificeren, waardoor een meer coöperatieve benadering wordt vergemakkelijkt om het conflict op te lossen. Het gebruik van “I” -verklaringen stelt individuen in staat om hun gevoelens en hun perspectieven uit te drukken zonder de schuld te geven, wat de verdediging kan verminderen. Het creëren van duidelijke grenzen helpt acceptabel gedrag en verwachtingen te definiëren, waardoor toekomstige conflicten worden voorkomen.
De vijf meest voorkomende strategieën om conflicten te beheren omvatten vermijding, aanpassing, concurrentie, compromis en samenwerking. Vermijden is om conflicten te negeren, die soms effectief kunnen zijn in triviale zaken, maar grotere problemen kunnen veroorzaken als ze niet worden opgelost. Accommodatie bestaat uit toegeven aan verzoeken van de andere partij, die de harmonie kunnen behouden, maar kunnen leiden tot wrok als ze te vaak worden gemaakt. Concurrentie is een agressievere aanpak, waarbij een partij de situatie wil domineren, wat vaak leidt tot een overwinningsscenario. Compromis vestigt een evenwicht, waarbij de twee partijen iets opgeven om een overeenkomst te bereiken, vaak beschouwd als een praktische oplossing. De samenwerking is bedoeld om aan de behoeften van alle partijen te voldoen en een win-win resultaat te promoten dankzij de gezamenlijke oplossing van problemen.
De vijf fasen van het conflictoplossingsmodel omvatten in het algemeen het identificeren van het probleem, het begrijpen van perspectieven, het genereren van opties, het beoordelen van opties en de conclusie van een overeenkomst. De identificatie van het probleem is om het conflict te herkennen en het duidelijk te definiëren. Inzicht in de vooruitzichten vereist dat beide partijen hun standpunten delen, empathie bevorderen en misverstanden verminderen. Het genereren van opties moedigt mogelijke brainstormoplossingen aan zonder oordeel, het bevorderen van creativiteit. De evaluatie van opties is om de haalbaarheid en de potentiële impact van elke oplossing te beoordelen, rekening houdend met de behoeften van alle partijen. Ten slotte stolt het bereiken van een overeenkomst de gekozen oplossing, vastgesteld hoe deze zal worden geïmplementeerd en gecontroleerd op efficiëntie.
De zeven fasen van conflictoplossing omvatten vaak identificatie van het conflict, het begrijpen van de perspectieven van de betrokken mensen, de brainstorming van mogelijke oplossingen, de evaluatie en de keuze van de beste oplossing, de implementatie van de gekozen oplossing, volgt -up van het resultaat van het resultaat en onderzoek van het proces. De identificatie van het conflict stelt de basis om het probleem op te lossen. Inzicht in de vooruitzichten van alle partijen bevordert empathie en duidelijkheid. Het brainstormen van mogelijke oplossingen stimuleert creativiteit en samenwerking, wat leidt tot een reeks opties. De evaluatie en keuze van de beste oplossing garandeert dat de gekozen aanpak praktisch en gunstig is voor alle betrokkenen. De implementatie van de gekozen oplossing bestaat uit het plaatsen van het plan in actie en het duidelijk communiceren van alle partijen. Monitoring van het resultaat beoordeelt de effectiviteit van de oplossing in de loop van de tijd. Ten slotte biedt het onderzoeken van het proces informatie over toekomstige inspanningen voor conflictoplossing, en benadrukt wat goed werkte en kan worden verbeterd.