Het conflict in de literatuur verwijst naar de strijd tussen de tegenovergestelde krachten die geschiedenis naar voren duwen. Het is een essentieel element van het verhaal, het creëren van spanningen en interesses terwijl de personages hun uitdagingen doorlopen. Er kunnen conflicten optreden tussen de personages, binnen een personage of tussen een personage en grotere krachten zoals de samenleving of de natuur. Deze strijd onthult niet alleen de motivaties en verlangens van de personages, maar draagt ook bij aan het ontwikkelen van de plot, wat leidt tot resoluties die een aanzienlijke impact kunnen hebben op het resultaat van de geschiedenis.
De definitie van het conflict omvat een meningsverschil, een strijd of een confrontatie tussen twee of meer tegengestelde krachten. In de literatuur betreft het conflict in het algemeen personages die worden geconfronteerd met uitdagingen die hun doelstellingen of hun verlangens belemmeren. Deze conflicten kunnen extern zijn, zoals conflicten met andere personages of maatschappelijke verwachtingen, of interne, waarbij de personages worstelen met hun eigen emoties en keuzes. Deze dualiteit verrijkt de geschiedenis, waardoor lezers kunnen deelnemen aan de complexiteit van menselijke ervaring en motivaties achter de acties van de personages.
Het conflict van een verhaal verwijst naar het centrale probleem of de strijd die de plot drijft en de reizen van de personages vormt. Dit kan een persoonlijke strijd zijn, zoals een personage dat angst of twijfel overwint, of een externe strijd, zoals een hoofdrolspeler die wordt geconfronteerd met een tegenstander. Inzicht in het conflict in een verhaal helpt lezers de betrokken problemen te begrijpen en de onderzochte thema’s. Dit centrale conflict wordt vaak onthuld aan het begin van de geschiedenis en evolueert naarmate de personages zich ontwikkelen, wat leidt tot een sterk moment en een mogelijke resolutie.
Er zijn drie hoofdtypen conflicten in de literatuur: externe conflicten, interne conflicten en interpersoonlijke conflicten. Externe conflicten treden op tussen een karakter en externe krachten, zoals een ander karakter, de samenleving of de natuur. Het interne conflict vindt plaats in een personage omdat ze hun eigen emoties, gedachten of beslissingen aanvallen. Het interpersoonlijke conflict richt zich specifiek op de worsteling tussen de personages en onthult vaak verschillende motivaties en verlangens. Dit soort conflicten zijn fundamenteel voor het vormgeven van de geschiedenis en het verdiepen van het begrip van de reislezers van de lezer.
Het type conflict in een verhaal kan zijn thema’s en de ontwikkeling van personages aanzienlijk beïnvloeden. De soorten gemeenschappelijke conflicten zijn de mens tegen de mens, de mens tegen de natuur, de mens tegen de samenleving en de mens tegen zichzelf. Elk type biedt unieke uitdagingen voor de hoofdrolspeler en biedt verschillende manieren van verkenning in de geschiedenis. Conflicten “man tegen de mens” zijn bijvoorbeeld vaak gericht op concurrentie of antagonisme tussen de personages, terwijl conflicten “mens onnatuurlijk” de strijd tegen milieutroepen benadrukken. De erkenning van dit soort conflicten verbetert de waardering van lezers voor de complexiteit van het verhaal en de ervaringen van de personages.
