Kutsal Kitap büyük ölçüde sonsuzluktan bahseder ve anlamını Tanrı’nın yaratılması ve insan deneyiminin yaratılması bağlamında vurgular. Sonsuzluk genellikle Tanrı’nın varlığının ve hükümdarlığının insan anlayışını aştığı mevcut yaşamın ötesine uzanan sonsuz süre olarak kabul edilir. Vekili 3: 11’de şöyle dedi: “Zamanında her şeyi güzelleştirdi. Ayrıca insan kalbinde sonsuzluk kurdu; ancak kimse Tanrı’nın baştan sona ne yaptığını anlayamaz. sonsuzluk, zamansal varoluşun ötesinde bir şey için bir arzuyu gösterir.
İncil’in sonsuzluk kavramı, Tanrı ile ebedi bir ilişki fikrini ima eder. Hayatın fiziksel ölümden sonra devam ettiği, Tanrı ile ebedi birleşmeye veya O’nun ayrılmasına yol açtığı inancını yansıtır. Bu kavram, dünya tarihinin son olayları ve insanlığın nihai kaderi ile ilgilenen Hıristiyan eskatoloji için temeldir. Kıyamet 21: 1-4 gibi pasajlar, Tanrı’nın halkı arasında yaşayacağı yeni bir cennet ve yeni bir toprak tanımlar, yani onunla sonsuz yaşamın yerine getirilmesi.
İsa, çeşitli öğretilerdeki sonsuzluktan bahsetti, genellikle onu O’na iman ederek ebedi yaşam vaadine bağladı. Yuhanna 3: 16’da şöyle dedi: “Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, tek oğlunu verdi, O’na inanan herkes yok olmaz, ancak sonsuz yaşamı olacaktır.” Bu, İncil’in merkezi mesajını vurgular: İsa’ya olan inanç ebedi yaşamın yoludur. Buna ek olarak, Yuhanna 10: 28’de İsa öğrencilerini temin ediyor: “Onlara sonsuz yaşam veriyorum ve asla yok olmayacaklar; Kimse onları elimden uzaklaştırmayacak, ”inananlar için ebedi yaşamın güvenliğini güçlendiriyor.
İncil’e göre ebedi yaşam sadece sonsuz bir varoluş olarak değil, aynı zamanda Tanrı ile kişisel bir ilişki ile karakterize edilen bir yaşam kalitesi olarak tanımlanır. Yuhanna 17: 3’te İsa, ebedi hayatı gönderdiği tek gerçek Tanrı ve İsa Mesih’i tanıma olarak tanımlar. Bu, ebedi yaşamın şimdiki zamanda inananlara başladığını, kendini manevi dönüşümde ve Tanrı ile birleşmede tezahür ettirdiğini gösterir. Yaratıcıyla bağlantı kurarak bir yaşam, umut ve yerine getirmeyi vurgular.
Kutsal Kitap, inananların sonsuzluk sırasında katılacağı çeşitli faaliyetleri ve deneyimleri tanımlar. Vahiy 21: 3-4, Tanrı’nın her bir gözyaşını sileceği bir anı temsil eder ve artık acı, acı veya ölüm olmayacaktır. Bu pasaj, Tanrı’nın huzurunda ebedi sevinç ve barış vizyonunu iletir. Buna ek olarak, Apocalypse 22: 3-5, Tanrı’ya hizmet eden ve onunla hüküm süren inananlardan bahsediyor ve sonsuzluk içinde yaşamın aktif ve kararlı doğasını vurguluyor. Dünya teması ibadet, cemaat ve dünyevi varoluşun sınırları ve mücadelelerinden arınmış Tanrı ile restore edilmiş bir ilişkidir.