İlişkisel kaygı süresi kişiden kişiye önemli ölçüde değişebilir ve bireysel duygusal sağlık, geçmiş ilişkisel deneyimler ve mevcut ilişkinin dinamikleri de dahil olmak üzere çeşitli faktörlerden etkilenebilir. Bazıları için, güvenilir inşaatlar ve ortaklar birbirleriyle daha rahat olduklarından kaygı azalabilir. Öte yandan, diğerleri, özellikle önceki ilişkilerin sorunları veya çözülmemiş modelleri varsa, kaygının zamanla devam ettiğini veya yoğunlaştığını görebilir. Genel olarak, bireyler duygularını aşmak ve eşleriyle iletişimi geliştirirken, kaygı azalabilir, ancak bu süreç aylarca sürebilir.
İlişkisel kaygı zamanla azalabilir, özellikle iki ortak açık iletişim, güven inşaat faaliyetleri ve duygusal desteğe girdiğinde. Bireyler ilişkilerinde daha güvenli hale geldikçe ve birlikte gezinmeyi öğrendikçe, kaygı yoğunluğu genellikle azalır. Bununla birlikte, bazıları için kaygı stres dönemlerinde veya ilişkide yeni zorluklar meydana gelirse yeniden ortaya çıkabilir. Altta yatan korkularla mücadele, öz farkındalığı iyileştirmek ve ortaklığı güçlendirmek için sürekli çabalar, uzun vadeli ilişkisel kaygıyı azaltmaya yardımcı olabilir.
Cognitivo-Behavioral Terapi (TCC), ilişkisel anksiyete için en etkili tedavilerden biri olarak kabul edilir. Bu tür terapi, kaygıya katkıda bulunan olumsuz düşünme modellerinin ve davranışlarının tanımlanmasına ve zorluğuna odaklanmaktadır. TCC sayesinde bireyler irrasyonel korkuları tanımayı, daha sağlıklı adaptasyon mekanizmaları geliştirmeyi ve iletişim becerilerini geliştirmeyi öğrenebilirler. Buna ek olarak, çiftler terapisi ortaklara endişelerini birlikte keşfetmeleri için güvenli bir alan sağlayabilir ve kaygıyı azaltabilecek daha derin anlayış ve bağlantıyı teşvik edebilir.
Endişeli bir ortak olmayı bırakmak için, öz -farkındalık ve duygusal düzenlemeye odaklanmak esastır. Meditasyon veya derin solunum egzersizleri gibi farkındalık tekniklerinin uygulaması, şu anda kaygıyı sakinleştirmeye yardımcı olabilir. Duygularınız ve korkularınız hakkında eşinizle açık iletişim de bir güvenlik hissini teşvik edebilir. Sağlıklı sınırlar oluşturmak, gerçekçi beklentiler oluşturmak ve ilişkiye olan güven inşası üzerinde çalışmak, kaygıyı yönetmek için kilit stratejilerdir. Kendini öğrenenlere katılmak ve kişisel çıkarları takip etmek duygusal refahı daha da geliştirebilir.
Bir ilişkinin başlangıcındaki kaygı genellikle savunmasızlık korkusundan, ret korkusundan veya geçmiş olumsuz deneyimlerden kaynaklanır. Kendini partnerin duyguları için aşırı ve aşırı bir fazlalık veya ilişkinin nasıl ilerlediğine dair endişe olarak tezahür ettirebilir. Bu tür bir endişe, bireylerin aşk değerlerinden şüphe etmesine veya ilişkinin istikrarını sorgulamalarına neden olabilir. Bu duyguları her zamanki gibi tanımak, bireylerin daha iyi yönetmelerine yardımcı olabilir. Bu kaygılarla ilgili ortakla açılan iletişim, iki ortağın endişelere bir araya gelmesine ve daha güçlü bir temel oluşturmasına olanak tanıyan bir destek ortamı oluşturabilir.