Sevginin en iyi İncil ayetlerinden biri, sevginin özünü güzel bir şekilde özetleyen 1 Korintliler 13: 4-7’dir. Bu pasaj sevgiyi hasta, kibar ve kıskançlık veya gururdan yoksun olarak tanımlar. Sevginin anlaşılabilir eylemlerde sevinmediğini, ancak gerçeklerden memnun olduğunu vurguluyor. Bu ayet, sevginin, çabalar ve özgecilik gerektiren aktif bir seçim ve bir taahhüt olduğunu güçlü bir hatırlama görevi görür. Bireyleri bu nitelikleri ilişkilerinde somutlaştırmaya teşvik ederek, yaşam ve inançtaki sevgi duygusunu daha derinlemesine anlamayı teşvik eder.
İncil’de iyi bilinen aşktan bir alıntı, 1 Yuhanna 4: 8’de, “sevmeyen kişi Tanrı’yı tanımıyor, çünkü Tanrı aşktır”. Bu özlü ama derin beyan, Hıristiyan inancındaki sevginin merkeziliğinin altını çiziyor. Sevginin sadece bir duygu değil, Tanrı’nın doğasının temel bir yönü olduğunu vurgular. Bu alıntı, inananları sevgi anlayışlarını ve Tanrı ve başkalarıyla olan ilişkilerindeki temel rolünü düşünmeye davet ederek, Tanrı’nın gerçek bilgisinin sevme yeteneğine yansıtıldığını vurgulayarak.
İncil’in gerçek ayetleri, Tanrı’nın istediği gibi sevginin niteliklerini ve özelliklerinin altını çizer. Romalılar 13:10: “Aşk bir komşuya zarar vermez. Bu nedenle, aşk yasanın yerine getirilmesidir.” Bu ayet, gerçek sevginin başkalarının refahını aramak ve onların yararına hareket etmek olduğunu vurgular. Buna ek olarak, Efesliler 5:25, kocaları Mesih’in kiliseyi sevdiği gibi kadınlarını sevmeye teşvik ederek sevgililerin ihtiyaçlarını ve mutluluğunu önceliklendiren kurban sevgiyi gösteriyor. Bu ayetler toplu olarak Mesih’in öğretilerine fedakar, nazik ve demirlenmiş bir sevgi tablosunu fırçalar.
Atasözleri, aşk ve ilişkiler hakkında bilgelik sunan birkaç ayet içerir. Atasözleri 10:12 diyor ki: “Nefret çatışmasını uyandırır, ama aşk tüm yanlışları kapsar.” Bu ayet, sevginin iyileşme ve barışı getirme gücüne sahip olduğunu öğretir, bu da sevginin zorlukların üstesinden gelebileceğini ve affetmeyi teşvik edebileceğini düşündürür. Buna ek olarak, Atasözleri 17:17, gerçek dostluğun değişmez destek ve sevgiye dayandığı fikrini vurgulayarak “bir arkadaşın her zaman sevdiğini” vurguluyor. Bu atasözleri, sevginin etkileşimlerimizi nasıl şekillendirebileceği ve uyumlu ilişkiler geliştirebileceği hakkında pratik bilgiler sağlar.
İsa, Yeni Ahit boyunca, özellikle Yuhanna 13: 34-35’te, öğrencilerine onları sevdiği gibi kendini sevmelerini emrettiği sevgiyi derinden anlatıyor. Bu yönerge, sevginin öğrencilerinin belirleyici özelliği olması gerektiğini vurgular. İsa’nın öğretileri, sevginin sadece bir duygu değil, başkalarına fedakarlık, şefkat ve hizmet anlamına gelen aktif bir seçim olduğunu vurgular. Matta 22: 37-39’da İsa, en büyük emirlerin Tanrı’yı sevmek ve komşusunu sevmek, sevginin Hıristiyan inancının kalbinde ve tüm ilişkilerin temelinde olduğu fikrini güçlendirerek yasayı özetliyor.